De dienst begint,
een gezin uit Syrië wordt in het Semi-Engels welkom geheten.

De mensen loeren naar hen, ja bijna alle 20.
Dat is met het koor erbij. Er missen 2 man. Juist degenen die altijd met de schaal rond gaan.
Er wordt gezongen, niet helemaal zuiver en net uit de maat.
Het koor kijkt naar de dirigent, die de helft is van de gemiddelde leeftijd hier.
Een mooie auto heeft 'ie trouwens, een BMW 7-serie of zo.

De dienst van de tafel begint zo. En dan wordt ook de collecte gehouden.
Omdat ik de jongste benen heb, zonder steunkousen, vraag ik in mijn bankje:
"Zal ik de collecte doen? Want de mannen die dat normaal doen, zijn er niet."
"Je wilt zeker de collecte voor jezelf lopen". "Pardon mevrouw, wat zei u?"
"Je wilt zeker de collecte voor jezelf lopen", zegt ze nogmaals zonder een spier te vertrekken.
Heb ik het dus toch goed verstaan. Verbijsterd, dat is het juiste woord.
Verbijsterd was ik. De buurman van de mevrouw in kwestie kan er hartelijk om lachen,
ik niet. Mevrouw wat heeft u hier eigenlijk geleerd? Wat komt u in Godsnaam in de kerk doen?!
Met enige tegenzin moet ik haar later de vrede wensen. Voor de laatste keer heb ik besloten.
Nu weet ik de betekenis en afkomst van het woord 'schijnheilig'.
Het is voor mij einde dienst, in deze Parochie.
Voorgoed.

Amen.


© 17-10-2017 Enriqué, blogs and more


De collectant