Het is weer nacht, tijd om te piekeren.
Nee, eigenlijk om te slapen.
Maar ik moet nog met de hond.

Deze dag sluit ik maar af met een gedicht,
tenminste, als me iets te binnen schiet.
Ik zit hier onder kunstmatig licht,
maar met de gordijnen dicht,
Dus zie je me niet.

Het is bijna tien over één.
Het streepje op de e,
het moet met alt één, drie, nul.
Ach, wat een flauwekul.

Dit gaat nergens over, toch?
Mijn hondje moet naar buiten,
maar wat drinken wil ik nog.
Zal ik dit maar af te sluiten?

Dit lijkt nergens op,
ik ben niet tevree.
Dus denk ik dat ik maar stop,
nog even naar de W.C.

Welterusten zeg ik alvast,
ik spreek jullie morgen,oké?
De hondenriem uit de kast,
Hij wil vast nog even mee.

Nacht